• تمایل زیاد به جذب آب مقطر داشته باشد.
• نقطه جوش بالاتر از آب داشته باشد.
• سمی نمی باشد.

در سیکل تبرید جذبی، سیال جاذب در یک سیکل ابزوربر و ژنراتور در حال گردش می­باشد و آب مقطر را از اواپراتور – بخش کم فشار- به ژنراتور-بخش پرفشار- منتقل می­نماید. در این شرایط ماده جاذب می­بایست در آب مقطر محلول بوده و قدرت جذب بالایی نسبت به آب مقطر داشته باشد و ضمنا نقطه جوش آن از نقطه جوش آب مقطر بالاتر باشد.

ماده جاذب آب مقطر متداولی مورد استفاده قرار می­گیرد لیتیوم بروماید می­باشد. لیتیوم بروماید یک نمک غیر سمی و جاذب شدید آب مقطر می­باشد. در اواپراتور محلول مبرد و جاذب در کنار یکدیگر و جدا از هم قرار گرفته و محلول جاذب از طریق پمپ به ژنراتور منتقل می­گردد.

از جاذب و مبردهای متداول می­توان به زوج آب و آمونیاک اشاره کرد. آب مقطر جاذب و آمونیاک مبرد می باشد. این سیالات بیشتر در مصارف نیمه تجاری کاربرد دارند.